Tula: Doon sa Nayon

Bilang pakikiisa ngayong Buwan ng Panitikan, naisip kong magpaskil ng mga sinulat ko mula noon hanggang sa ngayon. Maaring ang iba rito ay mga hilaw pa ngunit bunga ito ng aking mga naramdaman o kaya naman ay karansan.

Ang una kong ibabahagi ay isa sa mga dapat na ipapasa kong mga serye ng tula ngunit hindi ko natapos. Ito ang unang tula tungkol sa kinalakihan kong lugar.

Doon sa Nayon

Ni Marvilyn Bon-Mixto

Alaala ng kahapon sa aki’y nagbabalik

Mga panahong wala pang iniisip

Nangangarap na pagbigyan ang mga hilig

Na tumakbo’t maglaro ng walang patid.

Sa umaga bubungad ang malawak na lupain

Maraming punong manga at bulak ang nakatanim

May mga baka at kalabaw sa damuhan nanginginain

Kaya tuwing umaga, masarap na gatas ang hain.

May mga katotong magtatawag maglaro

Piko, tumbang preso, at patintero

Sa lilim ng punong Narra tatakbo

At saka maglalaro ng holen, teks at siato.

Sa ilalim naman ng malaking punong manga

Ay maghahabulan at maghuhuntahan

Kapag sa paglalaro’y gutom ay naramdaman

Aakyat at mangunguha ng hinog na bunga.

Tuwing taglagas ang punong kamagong,

Doo’y magtatakbuhan at magbibiruan,

Mag-uunahang saluhin ang mga dahon

At saka iiitsa sa kalarong kabiruan.

Magyayayaan sa kani-kaniyang bakuran,

Aakyat sa puno ng santol, manga at bayabas

Manginginain habang nag-uusapan

Mga kuwentong sa komiks natunghayan.

Sa hapon, kapag palubog na ang araw

Maglalaro naman ng tagu-taguan

Sa ilalim ng buwan tiyak ang maiiwan 

Ang taya na patuloy na naghahanap.# 

(*^_^)